Het gebeurd me niet vaak dat ik niet zo goed weet wat ik moet schrijven, omdat ik denk dat ik weinig beleef, omdat het leven zich deze week rondom huis heeft afgespeeld, alsof daar niets over te schrijven valt. Het gezellige bezoek van Willeke en Stien bracht me dit superleuke en handige blikje met inhoud.
Je zal het krijgen voor sinterklaas zeg, waarom komen die mannen nou nooit op zo,n idee? Het lijkt me een geweldige verrassing, wie heeft er eigenlijk zo,n man met oog voor vrouwenbehoeften?
Ik ben van de week weer eens heerlijk met de fiets door de polders gestruind, te lang geleden, twee weken wel ofzo, dat is te lang, fietsen moet je gewoon elke dag doen. Het bracht me in Hellevoetsluis en het bracht me deze superfoto van de vuurtoren, het breiwerk is niet meer te zien, dat hebben ze er weer afgehaald denk ik, jammer wel.
Dit is de oude kademuur in Hellevoetsluis, zomaar een perfect plaatje van het oneindige imperfecte.Het regende van de week heel veel, en het waaide , maar er was ook zon, heerlijke koele en toch ook landschap verwarmende zon met de eerste vorst in het weekend.
Zon die zo anders aanziet en aanvoelt als de zomerzon, deze zon was meer versluierd, vergrijsd en weerkaatst door de sobere bruinachtige herfstkleuren die er ook nog steeds zijn, zeker in ons polderlandschap met zijn rietpluimen.
Ganzen bevolken de polders in grote getale, dit zijn brandganzen, ze zijn wat kleiner dan de gewone grauwe gans en vonden het maar zozo dat die vreemde vrouw daar stond met haar camera.Later, toen ik er nog eens langs fietste was er blijkbaar iets wat ze had opgeschrikt en cirkelden ze in grote getale in de lucht.Hoe je ook over ganzen denkt, dis was een prachtig gezicht en geluid!
Eigenlijk ging ik op pad om nog een keer een mooie foto te maken van het prachtige witte koetje wat daar altijd samen met zijn maatje in het natuurgebied graast, maar laat ik nou net te laat zijn....s,morgens had ik haar nog zien staan.
Met de vorst gaan de koeien naar binnen, ze waren ze net aan het ophalen, stomverbaasd staat zij te kijken naar het veewagentje waar haar maatje in verdwenen is.....en waar zij ook straks in mee moet naar de warme stal, dat weet ze hier nog niet, ze hag totaal geen oog voor mij, en anders zijn ze nieuwsgierig genoeg.
Onderweg de witte reiger tegen gekomen, wat zijn die toch schuw in tegenstelling tot hun grijze broeders.Het valt niet mee om daar een mooie foto van te maken.
Zo,n week aan en in huis heb ik best veel gedaan, ik zou jullie bijpraten over een quilt, maar er kwam een andere quilt tussendoor.De dames Willeke en Stien waren weg van mijn Courthouse step quilt, daar ben ik al een poosje mee bezig, vanaf van de zomer, maar moest nog in elkaar gezet worden, de top dan voor een gedeelte, ik heb er even de "sokken" in gezet en de top is klaar, zal er nog wel een keer een blogje over schrijven als tie is doorgequilt.
En over sokken gesproken....ook daar is weer een "paar klaar."....gelukkig, het was een September patroon van een KAL op Facebook, leuk patroontje, maar breien in één kleur, mwah....doe mij de Arne en Carlos sokkenwol maar.Bij deze had ik ernstig last van het "tweede sok syndroom" bekend onder sokkenbreisters....
Thuis waren de mannen een boom aan het omzagen die steeds groter werd, een esdoorn, zaait ook nog eens enorm uit.Ik ben niet zo van de bomenzagerij....de mannen des te meer....
Waar reuring is, is de roodborst, ik zie op FB vaak zijn afbeelding voorbij komen, blijft een prachtig lieflijk, fotogeniek en ontroerend vogeltje wat dicht bij de mensen lijkt te staan en in vele harten een snaartje raakt.
Thuis is ook, de goede kant leren opkijken, letterlijk en figuurlijk,en genieten van het mooie landelijke huisje van mijn buurtje, wat er al ruim honderd jaar als rustgevend en stabiel baken ligt in de steeds verwarder en verharder wordende wereld.
En thuis is, na zo,n koud maar heerlijk verfrissend fietstochtje een kop koffie of thee met een boterbiesje ( of twee ) van echte roomboter natuurlijk, mmmmm, het kon slechter, veel slechter, ook dat hebben we van de week weer ervaren, niet bij ons zelf, maar het kwam wel dichtbij,
Dan ben je blij met de eenvoud van een kop thee met een boterbies, en de warmte van de houtkachel,dan ben je blij als de dingen gewoon, gewoon zijn, want zo gewoon is dat dus niet altijd.
Zo is de week verschreden, gisteren de eerste advent al weer, en dan heb ik het nog niet eens over de spinzondag gehad ;)Er gebeurd niets, en er gebeurd van alles.Fijne week allemaal weer !
Hartelijke groet, Jeannet
papierwerk
5 dagen geleden